((در کوی یار)) به مناسبت میلاد امام رضا(ع)
شعر در کوی یار به مناسبت میلاد امام هشتم توسط شاعر جوان بهمئی سروده شد.به گزارشپاتوق وبلاگ نویسان بهمئی؛شعر محلی "در کوی یار" به مناسبت میلاد امام هشتم توسط شاعر جوان بهمئی سروده شد.
در کوی یار:
مِ حرم امام رضا عقده مَ وا کِردُم تَیش شو وُ روز اَ تَهِ دل یادِ خدا کِردم تَیشَ
در حرم امام رضا(ع) عقده های دلم را واکردم،در بارگاه آنحضرت به صورت شبانه روزی از ته دل دعا کردم.
((مَشَدی رَ وَ مَشَد سی دل عیالش)) تِ گِدی مُ که رَفتُم وَ مَشَد سَیر و صفا کِردُم تَیش
تو گفتی زائر امام رضا (ع) برای بدست آوردن دل عیالش به مشهد رفت اما من با رفتن به مشهد سیر و سلوک عافانه داشتم.
گنبد و کفتر و ساز و همه چیش زیبا بی مِ حرم خیمه ی ِدل زَیم چه نوا کِردم تَیش
گنبد ، کفتر ، ساز و همه چیز آنجا زیبا بود ،درون حرم خیمه دل برپا کردم و چقدر ناله کردم.
نورِ حق اَ طَلَوِ شاهِ وجودُم ایکه مس ِ تن ،گوهرِ جان ،هر دو فدا کِردُم تَیش
اگر آن نور حق(امام رضا) از من طلب جانم را میداشت،هم مس جسم و گوهر جانم را فدایش می کردم.
همه چی بر سرِ راه و روشِ شاهِ دله یه غِرار عاشقیِ ((خوف و رجا))کِردُم تَیش
هر چه اَ مشهدِ دل سَیل وَ حرم اِی بُردم یه قطاری وَ کمر، تیرِ دعا کِردُم تَیش
هر چه از مشهد دلم به حرم نگاه می کردم،با سلاح دعا به سویش رفتم.
یه دَمون وی لَوِ دریا بِنِشی پاک و زلال تا بِوینی چِقِدَر داغ ، شفا کِردُم تَیش
اگر یک دم بر لب دریای پاک و زلال حرم بنشینی،می بینی چقدر از داغ دلم را در محضرش به شفاعت بردم.
تا رسیدم وَ حرم دونَ کبوتر دادُم مِ همی حیث،همَه ی دردَ دَوا کِردُم تَیش
به به حرم رسیدم به کبوتران حرم دانه دادم، در همین لحظه تمام درهایم را دوا کردم.
اَ یه روزی مَنِ ((شیدا)) کَلو وابیدُم تِ بِدون نوشَ مَیِ نابِ رضا کِردُم تَیش
اگر روزی مرا دیوانه دیدی، بدان از می عرفای ناب امام رضا(ع) نوشیدم.
شاعر: سید جهان تقوی نیا،کارشناس ارشد ادبیات،شهرستان بهمئی
انتهای پیام/
